Hier ben ik dan weer.

Het is echt lang geleden en de meeste mensen vroegen zich af of ik nog wel iets zou schrijven.
Nou hier ben ik dan eindelijk weer en ik heb redelijk wat te vertellen. Installeer je zelf maar op de bank voordat je begint met lezen.
Ohw ja, bert ik heb je e-mail adres niet dus reageer ik gewoon in mijn log.
Dit verslag schrijf ik trouwens voor mijn study International Business and Languages, voor de minor "study abroad".

ONZE UNIVERSITEIT

Ik zal eerst beginnen met onze universiteit, we studeren op Universidade Nova de Lisboa. Dit is een van de beste universiteiten in Portugal (zo is ons verteld, valt nog te zien).
Onze school bevindt zich in een oud klooster, het ziet er best wel mooi uit van binnen.

In het begin had ik redelijk wat hoge verwachtingen van de Portugese studenten maar die hoge verwachtingen zijn nu weg. Er was aan ons verteld dat de Portugese studenten hartstikke goed zijn en dat het een uitdaging voor ons zou worden.

Ohw ja, als je hier op school wilt printen dan moet je eerst je print te goed opwaarderen, dat had ik dus gedaan en dat was iets van 100 voor 2 euro of zoiets. Wist ik veel dat die 100 betekende 100 keer inkt op iets, en het iets moest je dan zelf meenemen (je papier dus). Alle studenten nemen dus hun eigen papier mee om te kunnen printen.

De docenten zijn aardig. Sabrina, Juli en ik, wij zijn de enige donkere studenten bij ons in de klas en vallen dus heel erg op.

Ohw ja, we moeten wel door een steegje lopen om bij de uni te komen, maar het is niet gevaarlijk ofzo. Je loopt er met 2 minuten doorheen.

We hebben maar 4 courses dus zou je denken “ohw dat valt best mee”, maar nee. Voor elke course moeten we 2 projecten maken, project 1 is het hoofd project en dat is dus voor de theoretische klassen. Project 2 is in de vorm van een case waarvoor je dan ook een presentatie voor moet bereiden. We moeten in totaal zo’n 8 keer presenteren. Ik mocht al gelijk in de eerste week na de introductie week presenteren voor international management. De docent vond namelijk dat ik tijdens de introductie les teveel vragen aan het stellen was en daarom mocht ik samen met een Portugese student de eerste case presenteren. We hadden 4 dagen de tijd om ons voor te bereiden. Maar ik vond het niet erg, want dan was ik er tenminste vanaf.

DE VERHUIZING

In mijn eerdere verhaal had ik jullie al verteld dat we in Seixal woonden, ondertussen zijn we verhuisd. Het is namelijk een redelijke afstand van Seixal naar de universiteit. We moesten namelijk elke dag eerst zo’n 15 a 20 minuten lopen naar het station om de trein te pakken. Aangekomen in lisbon (25 min met de trein) moesten we ook nog de metro pakken of de bus en dan nog eens 5 a 10 minuten lopen, best vermoeiend dus. Zodoende hadden we besloten om te gaan verhuizen. Ik zou sowieso gaan verhuizen want ik vond onze huis in Seixal maar niks en onze huisbazin was een gier genaamd Badame (uitspraak Baadame).

Om een huisje te regelen hadden we een lijst gekregen van de universiteit met adressen waar kamers worden verhuurd. Het eerste adres waar we langs gingen was ergens in een drukke buurt. Om te beginnen konden we het adres niet vinden en toen we het eindelijk hadden gevonden was er niemand thuis, dus moesten we in de regen wachten totdat de huisbaas kwam. De woning zag er goed uit en werd verhuurd voor 250 euro per maand incl. gas, electra en een schoonmaakster, maar je moest je kamer dan wel met iemand delen anders zou je 500 euro per maand betalen (dure grap dus). Dat hebben we dus afgeslagen, want niemand van ons kon het zich permitteren om 500 euro te betalen of wilde een kamer delen. Ohw ja, er woonden trouwens al 3 jongens in het huis en niemand wilde een kamer met een jongen delen.

Het tweede huisje waar we naar toe gingen was in Benfica. Aan de telefoon was ons verteld dat het maar 15 minuten van school was eindstand duurde het meer als 30 minuten om daar te komen. We hadden met een dame ergens afgesproken, zij zou ons namelijk het huis laten zien. We stonden op de afgesproken plaatst te wachten toen er een oud vrouwtje met een bochel en een bril met super dikke glazen en een scheve mond aan kwam lopen. Dat bleek het vrouwtje te zijn waarmee we hadden afgesproken, en eerlijk waar, ik schrok best van hoe zij eruit zag. Ze stelde aan ons voor dat wij zouden wachten en dat zij ons met de auto op zouden komen halen en naar het appartement zouden brengen. Ik weet dat het niet netjes is, maar in tussen tijd dat we stonden te wachten was ik nog in total shock en stelde ik aan Juli en Sabrina voor dat we weg zouden gaan, want die dame was toch weg en als ze terug zou komen zou ze ons gewoon niet meer zien. Ze zou dan beseffen dat we het huisje niet meer willen. Maar nee, Sabrina en Juli wilden perse blijven, dus bleven we wachten totdat ze terug waren met de auto. Het waren dus 2 oude vrouwtjes. Al zittende in de auto had ik al super spijt dat ik niet weg was gegaan en Juli en Sabrina achter had gelaten, want telkens als die oude dame wat zei vlogen er vlokken speeksel naar achter in de auto, dus naar ons.
Aangekomen bij het appartement renden Juli en Sabrina naar voren om te voorkomen dat die dame met ze ging praten. Wie was toen het slachtoffer, IK, mijn spijt werd dus steeds groter met de minuut. Ik liep beleefd met die oude dame mee en luisterde naar alles wat ze te zeggen had en ondertussen was ik gewoon spuug aan het vangen. Maar ja, wat kun je doen hè. De dame begeleide ons door het huis en ondertussen ging er door mijn hoofd, NO WAY GA IK HIER WONEN! Het huis was lelijk en rook muf super vies rook het gewoon. Ik bleef maar tegen die dame zeggen dat het een leuke buurt was en dan we het zouden reconsideren, maar mijn emoties zeiden wat anders. Er was zelfs geen elektriciteit in het huis, ze had het namelijk af laten sluiten. Je kon duidelijk zien dat er al lang niemand had gewoond, alles zat onder het stof. Aan de telefoon hadden we gezegd dat we een huisje wilden voor 3 persoon er waren maar twee kamers. Ze stelde toen voor dat een van ons in de woonkamer zou gaan wonen, not done dus. Ondertussen bleef ik uit beleefdheid maar zeggen dat het huis er goed uit zag, maar ik wilde gewoon weg. Ik was dus super opgelucht toen ze ons uiteindelijk terug brachten naar de bus halte. Wat ik ontzettend vriendelijk vond van ze.

Het derde appartement, waar we nu dus wonen, bevindt zich in Belem een van de netste buurten van Portugal. Al bij de kennismaking en rondleiding wist ik al dat we hier zouden komen wonen. Het huis is super netjes en tijdens de rondleiding waren ze nog bezig met verven en dergelijke. Onze kamers moesten nog ingericht worden en het eind resultaat zag er gewoon perfect uit, we konden dit aanbod gewoon niet afslaan. We wonen in de buurt van heel wat toeristische attracties zoals, Torre de Belem, Mosteiro dos Jeronimos etc. Er bevinden zich ook heel wat ambassades bij ons in de buurt.

UITGAAN

Voor de mensen die van dancehall r en b en dergelijke houden is Portugal echt niet the place to be. Tenminste van wat ik tot nu toe heb ervaren. We zijn hier al enkele keren uitgeweest en het is best wel leuk maar ze zijn hier toch voornamelijk gek op trance. We zijn al uitgeweest in HK (Hacienda Klub), was wel leuk maar niks bijzonders. Doca’s dat zijn allemaal discotheken aan een soort van haven, was wel leuk maar ook niet al te bijzonder. Ieder keer dat ik hoor “we gaan naar doca’s” dan heb ik zin om een jogging broek en een t-shirt aan te trekken, dat zegt volgens mij al genoeg.
DOCK’S is een hele leuke tent, daar had ik het wel naar mijn zin. In DOCK’S draaien ze een beetje r en b en reggeaton maar toch voornamelijk trance. En dan heb je ook nog LUX, dat is ook wel een leuke tent, echt voor 21+, goeie muziek r en b en ook wat old school etc.
Ohw ja, we zijn ook nog naar Bairo Alto geweest, dat is een straat met allemaal barretjes en de mensen staan buiten te drinken enzo. Het is daar super druk en ik zag daar voornamelijk mannen. We gingen een van die barretjes binnen en bleven even gezellig drinken en dansen totdat er allemaal mannen ons begonnen lastig te vallen, toen zijn we meteen weg gegaan.


ALGEMEEN

Mijn ervaring met het locale eten hier is tot nog toe vreselijk. Wat waarschijnlijk aan mijn budget zal liggen. Je hebt allemaal pastelaria’s in de buurt van de universiteit. Op elke straat hoek heb je er wel 4 of 5, het is net zo iets als een friettent. Je ruikt de vettige geur van van alles wat ze daar frituren goed op straat. Ik heb een keer een pastei gekocht waar allemaal kippenbotjes in zaten, toen dacht ik nog van ok kan gebeuren. De tweede keer kocht ik een pasteitje en het rook echt niet goed. Volgens mij was het al een heel lang over datum. De derde keer kocht ik een soort van worstenbrood en dat was de druppel die de emmer over deed lopen. Ik was namelijk samen met Juli in Amoreiras, dat is een winkelcentrum. We liepen een beetje te shoppen en dachten “he effe relax een snack halen”. Bij een van de eetcorners haalden we dus een worstenbroodje en gingen lekker zitten aan een van de tafels om bij te komen. Op het moment dat ik een hapje uit mijn worstenbrood nam zag ik iets groen/blauw/geligs. Ik dacht nog wat zie ik nou? Toen maakte ik het broodje open en zag dat de worst in het broodje helemaal beschimmeld was. Ik was in Total shock en ging helemaal over mijn nek. Ik had helemaal tranen in mijn ogen want ik voelde me violated. Ik heb het broodje terug gebracht en liet het aan hun zien. De medewerkers waren zelf ook geschrokken. Toen ik dit op school vertelde kwam ik erachter dat Portugese mensen niet gewend zijn om te klagen. Met andere woorden als zij zo’n broodje hadden gekregen hadden ze het gewoon weg gegooid en er niks over gezegd. Zo zie je al dat mentaliteit per cultuur verschilt. In Nederland zijn we het gewend om te klagen als iets niet ok is.
Als we buiten eten, eet ik nu trouwens alleen nog maar bij de McDonalds. Dat vertrouw ik nog wel en het past binnen mijn budget. Een mac menu kost hier nog geen 4 euro. We zijn ook al naar de film geweest kost ongeveer 6 euro, en de films zijn met Engelse ondertiteling.

Er zijn heel wat shoppingmalls in Lissabon, wij zijn al naar 5 shoppingmalls geweest; Amoreiras, Loures, Columbo, Expo en Cort Ingles. Colombo is de grootste die ik tot nu toe heb gezien en daar vindt je ook heel veel winkels terug die je ook in Nederland hebt. Ze hebben hier een winkel die ik in Nederland nog niet tegen was gekomen Pull and Bear, daar hebben ze hele leuke spullen.

Voor de dames die dit lezen “als je naar Portugal wil komen voor aantrekkelijke mannen, NIET DOEN!”. Ik vind dat er hier geen aantrekkelijke mannen zijn, en als ze er zijn kun je ze op 1 hand tellen. Als je komt voor het lekkere weer en om te shoppen dan zal je het zeker de moeite waard vinden.
Voor de heren die dit lezen als je naar Portugal komt voor aantrekkelijke dames, 100% zeker doen!. De dames in Portugal hebben boothy, en daarmee bedoel ik echt een super goed figuur, zelfs ik ben jaloers op hun.

Trouwens onze dagelijkse trip naar uni is geen aangenaam ruikende trip. We moeten elke dag over een brug heen dat stinkt als de *&%$@*. Volgens mij komt het door het riviertje wat eronder door stroomt. Er ligt waarschijnlijk te veel rommel in. Maar ja we hebben geen andere keus en het is toch al bijna voorbij, dus het komt wel goed.

Ohw ja, het is hier nu trouwens winter, en winter betekent 13 graden ofzo. Vandaag was het 16 graden eigenlijk niet eens koud.

Ik spreek jullie binnenkort weer.

DOEG!